Wat een dag!

In het vorige blog schreef ik dat ik tijdens het verdwalen (alweer twee blogs terug) moest denken aan één boek in het bijzonder. Dat was gelogen (zoals wel meer in dit blog de waarheid niet meer dan benadert).

Writersblock

Vandaag troost ik me met de woorden van Oscar Wilde:
‘Ik heb de hele ochtend een tekst zitten corrigeren om er uiteindelijk maar één komma uit te schrappen. ’s Middags heb ik hem er weer in gezet.’

Lees!

Wat mij bij het schrijven veel geholpen heeft, is lezen. Het lijkt logisch, maar ik weet dat als Harry Mulisch werd gevraagd of hij een bepaald boek al had gelezen, hij steevast antwoordde:  ‘Ik ben een schrijver, geen lezer’.

Standby, deel 4

04.55 uur

Het sneeuwt. Tien minuten geleden ben ik de Deutsche grens gepasseerd. En dat heb ik gemerkt. Nu hebben we in Nederland ZOAB: Zeer Open Asfalt Beton, waar de sneeuw lekker doorheen glijdt. Heerlijk! (Als je moet remmen, schijn je pas een kilometer verderop tot stilstand te komen, maar ik was niet van plan om te remmen en al helemaal niet om tot stilstand te komen).

Verdwalen

En dus begon ik op een dag met schrijven.

‘Maar hoe dan? En waarover? En had je een verhaal in je hoofd? En waarom een kinderboek?’ Dit zijn vragen die ik vaak te horen krijg. Een duidelijk antwoord heb ik niet, maar ik kan je wel vertellen hoe het gegaan is.

Standby, deel 3

04.15 uur

Natuurlijk zou ik ervoor kunnen kiezen alle narigheid die me in de loop der jaren is overkomen onderweg naar Deutschland  in dit ene blog te proppen, maar dat doe ik niet. Nee, ik wil een reëel beeld van de werkelijkheid schetsen.

Doens en niet doens

Even tussendoor wat tips voor als je wilt gaan schrijven. Het zijn mijn tips, dus neem ze vooral niet te serieus.

Standby, deel 2

03.55 uur

Genève op en neer. Prima dienst. Op tijd weer thuis. Of… ? Wat zei ze nu ook alweer? Ik spoel de shampoo uit mijn haar en besef - wanneer ik het lege rekje zie - dat ik ben vergeten een schone handdoek mee te nemen. Dat wordt naakt, nat (en nuchter) door een ijskoud huis rennen om vier uur in de nacht. Fijn!